غزل شماره ۱ حافظ - الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

الا یا ایها الساقی ادر کاسا و ناولها

به بوی نافه‌ای کاخر صبا زان طره بگشاید

مرا در منزل جانان چه امن عیش چون هر دم

به می سجاده رنگین کن گرت پیر مغان گوید

شب تاریک و بیم موج و گردابی چنین هایل

همه کارم ز خودکامی به بدنامی کشید آخر

حضوری گر همی خواهی از او غافل مشو حافظ

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکل‌ها

ز تاب جعد مشکینش چه خون افتاد در دل‌ها

جرس فریاد می‌دارد که بر بندید محمل‌ها

که سالک بی‌خبر نبود ز راه و رسم منزل‌ها

کجا دانند حال ما سبک‌باران ساحل‌ها

نهان کی ماند آن رازی کز او سازند محفل‌ها

متی ما تلق من تهوی دع الدنیا و اهملها